
Vijf over negen. De neurologen en physician assistant komen de teampost binnenlopen. Het ochtendrapport is begonnen, maar deze keer loopt het iets anders dan normaal. “Er ligt een envelop in je postvak Robin, had je dat al gezien?” vraagt de physician assistant op een wat ernstige toon. “Uhm… nee, wat dan?” Ik schrik, ook al geloof ik dat ik niets te vrezen heb. “Ik moest je een persoonlijke envelop geven van Meneer X”. “O, ik bekijk hem zo wel even”. Iedereen heeft zijn ogen op mij gericht. Er valt nog steeds geen kwartje bij mij. Dan zegt de neuroloog: “Meneer zei dat hij een bijzondere band met je had”. Mijn hartslag daalt weer. Dat klinkt positief. Dan vult de andere neuroloog haar aan: “Ja, inderdaad, hij was erg over je te spreken zei hij”. Ik glimlach en haal mijn schouders op met een blik van ‘ben benieuwd’ en we gaan verder op de orde van de dag.
Terwijl ik wat waardes en observaties doorgeef zit ik met mijn hoofd bij de envelop. Ik begin toch wel nieuwsgierig te worden… Na een week op de afdeling te zijn geweest, is meneer met ontslag gegaan zonder dat ik hem gedag heb kunnen zeggen. In deze week hebben we veel gesprekken gehad over zijn moeilijke verleden en het verdriet dat hij hier nog elke dag door ervaart. Ook vertelde hij me dat hij een boek wilde schrijven over zijn leven. Hierover hebben we
wat ideeën uitgewisseld, wat hij wel leek te waarderen. Na een van onze pittige gesprekken over zijn jeugd, vroeg ik hem of ik de informatie die hij mij gegeven had aan mijn collega’s mocht overdragen. Het voelde namelijk niet goed om het zonder te melden in zijn dossier te zetten. Mijn collega vond deze vraag ‘gevaarlijk’. “Stel dat hij nou nee had gezegd? Dan had je er alleen mee rond gelopen…”. Ja, daar had hij wel een punt. Toch ben ik blij dat ik het zo gedaan heb. Gelukkig gaf dhr. toestemming en was het probleem daarmee omzeild.
Als mijn collega de overdracht van me overneemt, kan ik het toch niet laten om met mijn bureaustoel richting mijn postvak te rollen. Ik vis de envelop eruit. ‘VERTROUWELIJK’ staat erop. In de envelop zit een brief. Dhr. bedankt mij in zijn brief voor mijn ‘luisterend oor en de feedback die ik heb durven geven aan hem’. Dhr. wil laten weten dat hij een klik voelt met me en dat ik een meerwaarde ben geweest voor hem. Wat een mooi compliment. Hier doe ik het dus voor!