Billen wassen VS. boeken lezen

“Is verpleegkunde niet wat voor jou?” vroeg mijn moeder me, toen we voor de opleiding HBO rechten op de open dag van de Hogeschool Leiden waren. We liepen langs de verpleegkunde lokalen, die waren ingericht als een ziekenhuis. Met hoog/laagbedden en poppen die een arm of been misten. Ik kan me nog goed herinneren dat de anatomie en fysiologie van het menselijk lichaam me altijd wel geïnteresseerd had. En na veel HOUSE kijken zou ik er nog best wat over weten ook! Maar het billen wassen… dat leek me wel een dingetje. Dus liepen we naar iemand van het kraampje ‘HBO verpleegkunde’ voor informatie over de opleiding. De eerste vragen die ik stelde waren: “moet je dan ook billen wassen?” en “moet je op elkaar leren prikken?” De antwoorden waren ja en nee. Ik was al lang blij dat ik geen naald in mijn arm hoefde van een medestudent en besloot een tijdje later dat ik ook wel kon leven met billen wassen. Na wat gesprekken en studiekeuzetesten leken mijn kwaliteiten wel te matchen met de kwaliteiten die je moet hebben als verpleegkundige. Ik las me wat verder in en maakte een dag voor de aanmelddeadline mijn keuze. HBO rechten aka boeken lezen was van de baan. Ik meldde me aan voor de verpleegkunde opleiding aka billen wassen. Achteraf gezien eigenlijk een gok.

Als ik erop terugkijk had ik een verkeerd en vooral beperkt beeld van wat verpleegkunde precies inhoudt en ik merk dit ook vaak in mijn omgeving. Sowieso wil ik eerst even zeggen dat ik zeker billen heb gewassen. En ik doe het heel soms nog steeds. Maar 1) je went er aan en 2) het gebeurt me niet zo vaak.

Stel je nou voor dat je iemand aan het wassen bent. Je zorgt heus niet alleen dat iemand schoon is. Nee, je kijkt ook wat iemand daarbij zelf nog kan, zelfredzaamheid. Wat doet het met iemand dat hij/zij hulpbehoevend is, het psychische aspect. Je bekijkt de huid, hoe ziet die eruit? Zitten er plekjes? Wat zijn dat voor plekjes en hoe komen die daar? Je bent constant aan het klinisch redeneren. Daarnaast voer je gesprekken, waardoor je de client beter leert kennen. Je stemt de zorg zo veel mogelijk af op de persoonlijke voorkeuren van je client. En dit alles schept een band. Daarnaast zijn er nog tal van dingen waar je ook aandacht aan besteed. Je voert soms verpleegtechnische handelingen uit. Dit vraagt om actuele kennis van de richtlijnen en soms wat creativiteit. Je rapporteert bevindingen en draagt ze over aan collega’s. Je betrekt zo nodig andere disciplines en bent vaak de schakel tussen client en behandelend arts. Kortom, je coördineert de zorg en kijkt naar het totaalplaatje. Dan is het wassen van die billen toch opeens maar een heel klein onderdeel. Natuurlijk kunnen werkzaamheden in andere settings van de zorg weer verschillend zijn, maar ik hoop dat ik het idee van alleen billen wassen een beetje weg heb kunnen nemen. Verpleegkunde is een super mooi vak en elke dag is weer anders. Het contact met mensen zorgt ervoor dat je blijft leren en dingen vanuit andere perspectieven bekijkt. Ik ben blij dat ik niet de keuze heb gemaakt om destijds rechten te gaan studeren, want dat was niets voor mij geweest denk ik. Dat het niet alleen boeken lezen is, weet ik inmiddels. Misschien kan iemand mij juist dáár weer wat meer over vertellen!